Buzul Prensesi'ne

zeynep beni bekle / gece ağaçlarına
yağmur çiseliyorum / cam tozu su beyazı
yalnızlığını mutlaka değiştireceğim
bir yaprak halinde süzülüp saçlarına
eski teşrin'lerden / kederli kırmızı
zeynep beni bekle mutlaka döneceğim
söyle kim önleyebilir buluşmamızı

geceleyin ışıkları söndürdüğün zaman
benim şiir kitaplarından sızan aydınlık
elinde uyuyakaldığın heyecanlı roman
pancurların çarpıldığı lodos geceleri
rüzgârın değil benim / pencerendeki ıslık
her akşam koridordaki ayak sesleri
yanlış çaldığını zannetiğin telefon
zeynep beni bekle mutlaka geleceğim
hem bu ne ilk ayrılığımız ne de son

pikapta eminağa acemaşirân saz semaisi
sokakta çocuklar saklambaç hırsız polis
hayat akıp gidiyor olsam da olmasam da
saati durmamalı ufak sorumlulukların
resmi bırakmadın ya / son çektiğin hangisi
bak mektuplar birikmiş yine masamda
fakülteler açılacak bak bugün yarın
zeynep beni bekle mutlaka geleceğim
başladığımız filmi birlikte bitireceğiz

kim ne derse desin içimde delice bir his



Atilla İlhan

sürur-u sine demiş ki:

zeynep beni bekle
zeynep beni bekle mutlaka döneceğim
zeynep beni bekle mutlaka geleceğim

bekliorum ebruuum çabuk dön kokutelinden

ayriyetten şiiri çok beğendim atilla ilhana daha bi hayran oldum

geleceğim bir gün döneceğim

gzl şiir

sürur-u sine demiş ki:

Zeynep

Nasılsa sevgimi çöle atmışım...

burası çok hoşuma gitti

teşekkür ederim atillam

Atiila'n sana kurban olsun