Demini alamayan zamanlar var içimizde.
Güneş doğar ama gece karanlık perdesini,
yırtmayı unutur şehrin üstünden.
mutluluklar hep başka bir güne ertelenir.
İnsanların neşeli sesleri doldurmaz caddeleri.
Günlerin hiçç yürümediği zamanlar var
Günlerin ağırlıkları kaldıramadığı zamanlar..
Sözler dibe vurur
hiçbir maviliğin kaldıramayacağı zamanlar.
Sessizlik seslerin ötesinde bir hayalet gemi..
Ve Gider..
En ulaşılmaz limanlara demirler.
Hüzün düşer yüzümüze
Acıyı parmak uçlarımızda hissederiz.
Kalbin doğruları aklın yanlışlarına galebe çalar.
Ve bu körlük , bir koşuya sürükler bedenimizi.
yureğimize saplanan gerçeklerle uyanırız.
İnce sarsıntılarla uyandığımız zamanlar var içimizde
Nedenini bilmediğimiz kırgınlıklarla açarız gözlerimizi hayata
Bütün titreşimler bir yerimizi acıtır mutlaka.
Bilmediğimiz bir ateş tutuşturur bir yanımızı.
Çaresiz teslim oluruz.
Kırılırız….
Bir mum ışığından yansıyan gölgeye dönüşürüz.
Günlerin hiçç sona ermediği zamanlar var içimizde
Pervanenin ateşe yakalandığı gibi yakalanırız.
Hiçbir şey anlamadan...
Akreple yelkovanın dansı gibi hiçbir anlam çıkaramadan...
Biriktirdiğimizi sandığımız zaman ufalanıp gider avuçlarımızdan
Ve sonra'da kaybeder anlamını
Demini alamayan zamanlar var içimizde.
Sözlerin…
dibe
Vurduğu …
Lal…
Konu: 18.06.09 LaL'den 
Çarş. Haz. 17, 2009 11:57 pm
