Peygamber Efendimiz,Hazret-i Âişe'yi çok sever;bazen ona Üveyş ve âiş gibi çeşitli isimlerle hitap ederdi.
***
Ayakta ip eğiriyordum.Râsulullah (sav) nalını dikmeye çalışıyordu.Baktım,mübârek alnında terler toplanmış,yanaklarından süzülüyor,ter damlalarından nurlar saçılıyordu.Cemâlinin güzelliğine bakıp şaşkınlık içinde kalmıştım.Bana baktı:
-"Ne oluyor sana?"diye sordu.
Ben de:
-"Alnın terlemiş,damlaları nur saçıyor.Şayet Ebû Kebir el Huzelî seni görseydi; <<Aydınlık yüzünün gülümsemelerinde ortaya çıkan nurların izlerine baktığım zaman/Onu emzirenin her türlü hayız lekelerinden,fesattan ve emzirme ayıplarından uzak olduğunu görünüyordu.>>beytine Senin daha lâyık olduğunu anlardı" dedim.
Rasulullah (sav),elindekileri yere bıraktı.Ayağa kalkıp yanıma geldi.İki gözümün ortasından öptü ve:
-"Allah sana hayırla karşılık versin,ya Âişe!...Senin bu sözüne sevindiğim gibi,daha önce hiçbir şeye bu kadar sevindiğimi hatırlamıyorum."dedi.
***
Onu kahkaha ile gülerken hiç görmedim,hoşlandığı birşey karşısında sadece tebessüm ederdi.Öfkelendiğinde ekserî sakalını sıvazlardı.
***
Allah Rasûlü(sav) şöyle buyurdular:
"Kıyamet gününde Allah,Aişe'ye iftira edenleri,tüm mahşer halkının gözü önünde seksener kamçı vurdurarak cezalandıracaktır.İçlerinden muhâcirlerin bağışlanmasını Rabbimizden isteyeceğiz.Bunun için de,ey âişe senden izin isteyeceğiz."
Bunu Hazret-i Âişe duyunca ağladı ve şöyle dedi:
-"Ey Allah'ın Rasûlü!Seni hak ile gönderene yemin edeim ki,Senin sevincin bana kendi sevincimden daha sevimli ve değerlidir."
Allah Rasûlü tebessüm edip şöyle buyurdu:
-"Babasının kızı!..."
***
Hazret-i Peygamber,genç bir kadın olan Hz.Âişe'nin gönlünü almak ve insan tabiatının gereği olan eğlenme ihtiyacını karşılamak için adeta fırsat kollardı.Ancak bu davranışları yapmacık değildi.Hayatın fıtrî akışı içerisinde,yeri ve zamanı geldikçe sergilenen hoşgörünün güzelliğinden ibaretti.
"Efendimiz (sav) Tebük ya da Hayber Gazvesi'nden döndü.Sofasında bir perde vardı,rüzgar esti ve perdenin bir kısmını kaldırdı.Efendimiz(sav) bu esnada Âişe'nin oyuncak kız bebeklerini gördü ve sordu:
-"Ey Âişe,bu nedir?"
-"Bunlar benim bebeklerimdir."dedi.
Sonra ortalarında iki kanatlı bir at gördü ve sordu:
-"Ya bu nedir,ey Âişe?"
-"Attır."
-"Peki üstündeki nedir?"
-"İki kanat."
-"Atın kanadı olur mu?"
-"Hazret-i Süleyman'ın kanatlı atları olduğunu Sen duymadın mı?"
Bunun üzerine Allah Rasûlü(sav) mübarek azı dişleri görününceye dek güldü.
Hanım Gözüyle Mü'minlerin Anneleri kitabından alıntıdır
Konu: Hz.Aişe'nin Dilinden Efendimiz 
Perş. Haz. 18, 2009 7:51 pm